Franz Kafka, "Vor dem Gesetz"

Vor dem Gesetz steht ein Türhüter. Zu diesem Türhüter kommt ein Mann vom Lande und bittet um Eintritt in das Gesetz. Aber der Türhüter sagt, daß er ihm jetzt den Eintritt nicht gewähren könne. Der Mann überlegt und fragt dann, ob er also später werde eintreten dürfen.

Ο Επίλογος από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη

Ήρθετε εσείς οι μεγάλοι μας πολιτικοί να μας λευτερώσετε, όταν σηκώσαμεν την επανάστασιν μόνοι μας κι’ αγωνιζόμαστε της πρώτες χρονιές με τους σημαντικούς της πατρίδος μας πολιτικούς – φαίνεται ο αγώνας εκείνος κι’ ο πατριωτισμός και η αδερφοσύνη οπού ’χαμεν αναμεταξύ μας.

Η σημασία της αρχής της επιείκειας για τον νομικό μας πολιτισμό

Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης

Ποινικός Λόγος 2/2004

Ι. Βασικό χαρακτηριστικό του νομικού μας πολιτισμού είναι ο ανθρωποκεντρισμός του. Κεντρικό δηλαδή στοιχείο του συνιστά η αξία του ανθρώπου. Γι' αυτό ο σεβασμός προς την αξία αυτή και η πληρέστερη δυνατή προστασία της αποτελούν τον βαθύτερο άξονα της λειτουργίας του Δικαίου. Πρωταρχικό δε εκφραστή της αξίας αυτής συνιστούν το Κράτος Δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Ευθύνη Υπουργών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους

Θεμιστοκλής Ι. Σοφός

Διδάκτωρ Νομικής (Βόννη), Δικηγόρος παρ΄ Αρείω Πάγω


Ο πυρήνας του προβληματισμού περί την ευθύνη των Υπουργών διαπνέεται από δύο διαμετρικά αντίθετες κατευθυντήριες σκέψεις: από τη σκέψη της θέσης ορίων στην ευθύνη του φορέα και από τη σκέψη ιδιαίτερα αυστηρών συνεπειών για την παράνομη συμπεριφορά του. Οι αντιλήψεις για τις ιδιαίτερα αυστηρές συνέπειες που επιβάλλονται λόγω της παράνομης συμπεριφοράς Υπουργού στερούνται πληρότητας του δικαιοκρατικού θεμελίου τους.

Η εξάρτηση του x

Διαβάζοντας το κλείσιμο ("...Σε αυτό το άρθρο υπάρχουν γνώμες, πραγματικά γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις. Αυτή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου...") μπορώ να πω οτι ο Β., quasi δημοσιογράφος - βλαχομπαρόκ ημιμαθής - wanna be rich editor Νεοελληνας, επιχειρεί να εισέλθει στα άδυτα της καθαρής λογικής και της φιλοσοφίας, υποδυομενος ότι γνωρίζει τι σημαίνει αξιολογικη κρίση. Θα έλεγε κανείς οτι το πρωτο στάδιο δικαιολογησεως του είναι μόνο η συγγνωστη νομική πλάνη, στην οποία τελεί όποιος πεπλανημενως πιστεύει οτι συντρέχουν οι προϋποθέσεις αρσεως του αδικου χαρακτήρα της δυσφήμησης (362, 367 ΠΚ κλπ.)

Όσα λέει όμως για το Χ. είναι λίγα, και ειδικά οσον αφορά στο θεμα της ασφαλειας, ο άνθρωπος υπήρξε πράγματι Υπουργός Ναρκισσιστικής Τραγωδίας (κατα το γνωστό ορισμό: "μιμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω..."), πιστώνοντας εις εαυτόν άνευ δικαιώματος κάθε εξέλιξη σε προσωπική επιτυχία απολαμβάνων διαρκώς τα εύσημα του Τυπου (μεταξύ άλλων τότε και του Κυρίου Β. ...).

Στη σύγχρονη Ελλαδα σπεύδει κανείς να απαξιώνει τα άξια επαίνου και να επαινεί τα ανάξια λόγου, αλλά χείρων αναδύεται γεγονός, όταν ανάξιοι απαξιώνουν ανάξιους, διότι τότε δεν έχουμε doppel negatio est affirmatio, αλλά τριπλή άρνηση, που καταλήγει πάλι σε αρνητικό πρόσημο. Δυστυχώς πρέπει ο αναγνώστης του Β. να συμφωνήσει με τον ανάξιο λόγου συγγραφέα και στη συνέχεια να τον αναγορεύσει τιμητή.

Τινά περί των αξιολογικων κρίσεων. Οι αξ. κρίσεις διαφέρουν απο τα πράγματα σε ενα: οι μεν αποδίδουν το πραγματικό, τα δε είναι το πραγματικό. Αν ο Β. παρουσιάζει γεγονότα από τη δράση του Χ., εκφέρει πράγματα με γραπτό λόγο, και δεν θα έπρεπε να απολογείται σε μια ιστορία "...δι' ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν...", ομολογών έτσι το άδικο της συμπεριφοράς του και προσδοκών σε μια προϋπόθεση άρσεως του αδίκου χαρακτήρα της πράξης του.

Απάτη επί δικαστηρίω (ΑΠ 996/2003)

...Από τη διάταξη του άρθρου 386 παρ.1 του ΠΚ, προκύπτει ότι απάτη συντελείται όταν ο δράστης, με σκοπό να αποκομίσει (ο ίδιος ή άλλος) παράνομο περιουσιακό όφελος, βλάπτει ξένη περιουσία, πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών, ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων. Ο απατηθείς μπορεί να είναι πρόσωπο διαφορετικό από εκείνο που υπέστη τη βλάβη. Επομένως, απάτη μπορεί να διαπραχθεί και με παραπλάνηση του δικαστή που δικάζει σε πολιτική δίκη, όταν υποβάλλεται σε αυτόν ψευδής ισχυρισμός υποστηριζόμενος με την εν γνώσει προσαγωγή και επίκληση, (εκτός άλλων), και ανακριβών ή εικονικών κατά περιεχόμενο εγγράφων. Τετελεσμένη δε είναι η απάτη στο δικαστήριο, όταν με τους ψευδείς ισχυρισμούς και την προσκόμιση των ψευδών ή πλαστών αποδεικτικών στοιχείων εκδίδεται οριστική απόφαση υπέρ των απόψεων του δράστη της απάτης σε βάρος του αντιδίκου του...

Begriffskonzeptionen des dolus eventualis

Η έλλειψη άμεσης εξουσίας ασκήσεως δικαιώματος (δικαιοκτησίας) ως προϋπόθεση για τη στοιχειοθέτηση του παρανόμου στο περιουσιακό όφελος επί της πράξης της εκβίασης (άρ. 385 ΠΚ), Θεμιστοκλής Ι. Σοφός, Δ.Ν. - Δικηγόρος

A Banking System ?

http://www.youtube.com/watch?v=Be3hWquy15E&feature=player_embedded

ΣΥΝΘΗΚΗ ACTA

Die Vereinbarungen der Euro-Finanzminister

Kurz vor der Staatspleite Griechenlands haben sich die Euro-Finanzminister in Brüssel auf das zweite Hilfspaket für Athen geeinigt. Wer zahlt wie viel? Was sind die Voraussetzungen? Die wichtigsten Beschlüsse im Überblick. Die Euro-Länder stellen bis zu 100 Milliarden Euro an Krediten zur Verfügung. Die Zinsen sind dabei sehr niedrig: Sie beginnen bei 2 Prozent und steigen erst nach 2020 auf 4,3 Prozent. Für die Kredite aus dem ersten Hilfspaket von 2010 werden die Zinsen halbiert. Der Internationale Währungsfonds (IWF) will sich diesmal nur an dem Paket beteiligen, wenn der Euro-Krisenfonds aufgestockt wird. Mit weiteren 30 Milliarden Euro sollen die Anleihen privater Geldgeber abgesichert werden. Damit erhalten Banken, Versicherungen und Fonds einen Anreiz, ihre alten Griechenland-Anleihen in neue zu tauschen. Die privaten Gläubiger verzichten auf 53,5 Prozent ihrer Forderungen. So sollen die griechischen Staatsschulden von 350 Milliarden Euro um 107 Milliarden Euro gedrückt werden. Ziel ist es, die Staatsverschuldung von heute 160 Prozent auf 120,5 Prozent des Bruttoinlandsproduktes im Jahr 2020 zurückzufahren. Voraussetzung für die Kredite und den Schuldenerlass sind umfangreiche Einschnitte und Reformen. Milliarden müssen eingespart werden, etwa bei Renten, Arzneimitteln und Militärausgaben. Staatsvermögen und Staatsunternehmen sollen verkauft und ganze Wirtschaftsbereiche liberalisiert werden. Anfang März prüft die Eurogruppe, ob die Gesetze auf den Weg gebracht wurden. Nur wenn die Griechen kooperieren und außerdem die privaten Gläubiger auf die Schulden verzichten, gibt es Geld. Von einem Treuhandkonto werden Zinsen und Tilgungen beglichen. So wird sichergestellt, dass Griechenland zuerst Schulden zurückzahlt und das Geld nicht für andere Dinge ausgibt. Eine Task Force von EU-Kommission, IWF und Europäischer Zentralbank wird dauerhaft ins Land geschickt. Sie soll Hilfe leisten und überwachen, dass Griechenland alle Versprechen einhält. http://www.zdf.de

Η μητέρα όλων των κοινοβουλευτικών μαχών

Ευ αγωνίζεσθαι...

Διαβάζω σιωπηλός ήδη από προχθές την παραμονή της "μητέρας όλων των [κοινοβουλευτικών] μαχών" όσα ποικίλα γράφονται στoν Τύπο και στα social media.
Επιχειρήματα για το που βρίσκόμαστε & 'τι πρέπει να κάνουμε'.
Μέχρι τώρα, ο λαϊκισμός στα μάτια μου είχε πρόσημο, είχε ταυτότητα, είχε πολιτικό γένος. Χρωμάτιζε όλους αυτούς που, ήξερα πως, ήταν απέναντι μου. Φαιοκόκκινες συμμαχίες, πατριωτικά μέτωπα γραφικών ή ακραίων εθνικιστών, παραληρήματα από ιδεολογικά απομεινάρια άλλων εποχών, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην ελληνική της εκδοχή και άλλα συναφή..
Εγώ, ως 'ευρωπαϊστής' ή τέλος πάντων οπαδός αστικών εκσυγχρονιστικών αντιλήψεων για την κοινωνία ή κάτι τέτοιο, ήμουν σίγουρος-ίσως όχι για το που ανήκω-αλλά πάντως για το με ποιούς δεν συντάσσομαι.
Σπάνια κατεβαίνω σε διαδηλώσεις, και πάντως δεν φαντασιώνομαι ιδεοληπτικά την 'κατάληψη των θερινών ανακτόρων', ούτε επιδιώκω να πάρω κάποια -πολιτική ή άλλη- ρεβάνς.
Ως συνειδητά μετριοπαθής πολίτης, πίστευα πάντα πως το πεζοδρόμιο δεν είναι η πρώτη αλλά η έσχατη προσφυγή.
Και μάλιστα, αγανακτούσα όχι λίγες φορές για την κατάχρηση αυτής της ακραίας έκφρασης διαμαρτυρίας από ολιγομελείς ομάδες με αδιευκρίνιστους στόχους ή -συνηθέστερα- με μαξιμαλιστικά αιτήματα: για δεκαετίες οι αθηναϊκοί δρόμοι έκλειναν σε συμπαράσταση διαμαρτυρίας για τη 'μαρτυρική Νικαράγουα', 'τους αδελφούς Σέρβους', την 'τρισκατάρατο ταυτότητα' και δεν ξέρω γω τι άλλο.
Για τους αγανακτισμένους [με εισαγωγικά ή χωρίς] του καλοκαιριού, είχα άποψη και την είχα διατυπώσει εδώ στο fb. Βαθμιαία, ο εκφυλισμός των αμεσο-δημοκρατικών διαδικασιων μου ήταν σαφής, όπως και ο αντίκτυπος μιας αύξουσας διαμαρτυρίας από ένα ετερόκλητο αλλά πάντως ευρύ κοινό απέναντι σε μια εξουσία βαθειά απονομιμοποιημένη με πολιτικούς όρους.
From people's discontent to political dissidence.
Ο καιρός πέρασε, ένα δραματικό φθινόπωρο ήρθε ακολουθουμενο από έναν ακόμα σκληρότερο χειμώνα. Ο εκλεγμένος με ισχυρή πλειοψηφία πρωθυπουργός, λυγίζοντας υπό το βάρος των πολιτικών εγκλημάτων που διέπραξε, σύρθηκε, κατόπιν πρωτοφανούς ξεφτίλας-ενός στίγματος που καταρράκωσε τα τελευταία υπολείμματα κύρους της χώρας, σε μια ταπεινωτική αντικατάσταση.
Τη θέση του έλαβε ένας -μη εκλεγμένος- επιφανής αλλά και οικείος στους δανειστές της χώρας τραπεζίτης, προκειμένου να εξομαλύνει τις δραματικές συνέπειες μιας διετούς ακυβερνησίας.
Στηρίχτηκε με κάθε τρόπο από τα -ελληνικά και διεθνή- media και ξεκίνησε με ψηλά -σχετικά- ποσοστά αποδοχής από το εκλογικό σώμα. Υποσχέθηκε να διεξάγει σύντομα εκλογές-αφού επαναφέρει τη χώρα σε τροχιά στοιχειώδους ομαλότητας σε σχέση με τα δημόσια οικονομικά.
Ως αποτελεσμα της χρόνιας αδράνειας και πασιφανούς αναξιοπιστίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας αλλά και των δημοσκοπικών ενδείξεων με τις οποίες πολιτεύεται η κα Μέρκελ, άτυπη ηγεμών της ευρωπαϊκής οικογένειας στην οποία επισήμως μετέχουμε θεσμικά από 30ετίας και βάλε, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να γονατίσει πειθήνια τελετουργικά στο δημόσιο ικρίωμα.
Σε μια διαδικασία-παρωδία 'διαπραγμάτευσης' η κυβερνώσα Τρόϊκα ακυρώνοντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, απαίτησε την απόλυτη αποδοχή εκ μέρους μας του μαρτυρικού -αργού θανάτου που μας επιφυλάσσει.
Παρα τη δημόσια αναγνωριση πως το Μνημόνιο Ι, που είχαν εισηγηθεί, κατα ομολογία τους απέτυχε, οι εντεταλμένοι Ύπατοι επανήλθαν δριμύτεροι. Με όρους αποτελεσματικότητας και μόνο, δεν το βλέπω και πολύ λογικό.
Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για πολιτικές που στραγγάλισαν τη χώρα χωρίς αποτέλεσμα, οι μαθητευόμενοι μάγοι αποφάνθηκαν πως ο ασθενής οφείλει να υποστεί δραστικότερη θεραπεία-μέχρι να καταλήξει.
Με ιταμές αποικιοκρατικές πρακτικές, ούτε καν πρώιμου 20ου-αλλά 19ου αιώνα, οι 'Βαλκάνιοι κούληδες' καταδικαστήκαμε να ομολογήσουμε την ενοχή μας, να εκχωρήσουμε ότι -τυχόν- έχει απομείνει από δημόσιο αλλα και ιδιωτικό πλούτο στη Χώρα και στη συνέχεια να υπογράψουμε, με διατάξεις Αγγλικού Δικαίου, τις συνέπειες των εγκλημάτων μας.
Σε ένα 'κοινωνικό πείραμα' (social engineering > όμοιο του οποίου σε κλίμακα και επιπτώσεις) δεν έχει λάβει χώρα ούτε στην Υποσαχάρια Αφρική, οι ηγετικές μορφές της ευρωπαϊκής οικογένειας, αποφάσισαν πως μετά από όσα έχουν διαδραματιστεί στην αφερέγγυα Ελλάδα-μόνος στόχος μπορεί να είναι η εξασφάλιση όσου μεγαλύτερου τμήματος των δανεικών-με οποιοδήποτε τίμημα.
Χρεώνοντας την πρόδηλη αναξιοπιστία και την ανεπάρκεια των ελληνικών πολιτικών ελίτ στο κοινωνικό σώμα της χώρας.
Αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους της ως σκουλήκια, κυριολεκτικά ως Untermenschen.
Ως επαγγελματίες φοροφυγάδες-στο σύνολο τους, ως ανάξιους πολίτες, ως αριθμούς που πρέπει να αποδόσουν με της μάνας τους το γάλα, "όσα εφαγαν". Δεν ανήκω σε αυτούς που ισχυρίζονται πως 'η χωρα δεν χρωστάει'-αλλά για να δώσει πρέπει να έχει. Και πάντως, ο κοινωνικός στραγγαλισμός με τους όρους που μας ζητήθηκε (και ψηφίστηκε) δεν συνιστά επιλογή. Συνιστά βέβαιο εξανδραποδισμό.

Ενάντια σε κάθε λογική κοινοτικού κεκτημένου, ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, εθνικής νομοθεσίας, συνταγματικής κατοχύρωσης κοινωνικών δικαιωμάτων, σεβασμού της έννοιας της κοινωνικής συνοχής, επέλεξαν ως τραγική συνέχεια ενός ανερμάτιστου πρώτου Προγράμματος Στήριξης (το οποίο εμείς ζητήσαμε δια του τοτε πρωθυπουργού..), να προωθήσουν ένα Σχέδιο -σταδιακής- ιδιοποίησης κάθε παραγωγικού πόρου που τυχόν διαθέτει η χωρα αυτή.
Στάχτη και Μπούρμπερη..
Λογιστικά κατανοητό, παρόλα ταύτα, από την πλευρά τους.

[Δεν μπορεί να μέμφεσαι τους ανθρώπους που αποσκοπούν στην, κατα τη γνωμη τους, μεγιστοποίηση του κέρδους τους. Απλώς, δεν είσαι υποχρεωμένος να συναινείς εκουσίως στη θανάτωση σου].

Το Σχέδιο το οποίο εκπόνησαν και επιβάλλουν ξεκάθαρα, στοχεύει στην αναχρηματοδότηση ενός μη-βιώσιμου χρέους και ασφαλώς καμία σχέση δεν έχει με το αν θα επιβιώσει ο φορέας που αποστραγγίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδας. Λεφτά θέλουν-και πόρους> όσα και όπως δύνανται.

Ξεκίνησε λοιπόν η προετοιμασία και ο συντονισμός της υποδοχής του (νέου) Σχεδίου Σωτηρίας.

Εδω και κάποιες εβδομάδες, για μια ακόμη φορά, γίναμε δέκτες μιας εκστρατείας παρα-πληροφόρησης για τις συνέπειες της δυνητικής μη-ψήφισης του νέου Μνημονίου.

Θα πέσουν πάνω μας οι επτα πληγές του Φαραώ, τα θηρία της Αποκαλύψεως, οι ακρίδες της Οικουμένης, 'θα χρεωκοπήσουμε ατάκτως' και "θα πεινάσουν και τα παιδάκια μας" [που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Βέγγος].

Μισό λεπτό: συμβαίνει κάτι πολυ διαφορετικό τώρα; Ή μήπως με την ψηφιση "με το πιστόλι στον κρόταφο" και το 'παλούκι στον κ#..' εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις στοιχειώδους, υποτυπώδους επιβίωσης μιας _αποσυντεθειμένης_ χώρας..;

Μας λένε, από τα πλέον επίσημα χείλη, με μια ρητορική που θυμίζει τις πιο μαύρες μέρες του Αυριανισμου, πως "δεν θα μπορούμε να πάρουμε φάρμακα, δεν θα μπορούν να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε πετρέλαιο" και πλείστα άλλα.

Το Πρώτο σχόλιο είναι πως πρόκειται για ψεύδη, θλιβερή προπαγάνδα ενός αντεστραμμένου λαϊκισμού, στόχος του οποίου είναι η εξουδετερωση κάθε ατομικής ή συλλογικής αντίδρασης δια των δίδυμων θεοτήτων: του Δείμου και του Φόβου.

Γιαυτό και αποφευγουν ΟΛΟΙ οι Ηρακλείς του (νέου) Μνημονίου κάθε ανοιχτη δημοσια κουβεντα. Κάθε συζήτηση επί της ουσίας και επί των 'επιλογών'.

Γιαυτό και το ασφυκτικό περιθωριο '''''χρόνου αποδοχής'''' από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Γιαυτό και το κράξιμο στα διεθνή media. Η Ελλάδα που ΑΝ δεν σκύψει στα τέσσερα, θα σβήσει από το χάρτη. Θα αποβληθεί πάραυτα από τη ζώνη του ευρώ. Θα αποπεμφθεί από τις διεθνείς συναντήσεις. Θα επιστρέψει στο χάος και στον εμφύλιο πόλεμο. ΜΟΝΟ αν αποδεχτεί ΑΥΤΟ το Σχέδιο, θα σωθεί.
Σενάρια και σπέκουλες που επενδύονται με το βάρος του άφατου τρόμου.
Για λόγους που έχουν πλήρως τεκμηριωθεί σε σχέση με τα παραπάνω από αρκετούς ειδικούς/οικονομολόγους κα., αυτά που ΘΑ συνέβαιναν, δεν είναι χειρότερα απ' όσα ΘΑ συμβούν.
[και ο καθένας σε βάθος χρόνου ελέγχεται για το βαρος των λόγων του].
Το Δεύτερο σχόλιο είναι, ΓΙΑΤΙ ,ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ;;
Με την επιστροφή σε εισοδήματα (;) και βιοτικό επίπεδο εποχών .. ειλικρινά δεν μπορώ να προσδιορίσω πόσο πίσω, πόσοι και ποιοί μπορούν οΧΙ να περάσουν υποφερτά-απλώς να επιζήσουν..(;)
Ο βίος έχει πια καταστεί 'αβίωτος'.
Η πραγματικότητα φορτίο ασήκωτο.
Ο ζόφος έχει θρονιαστεί ανεπίστρεπτα πάνω από τη Χώρα.
Και αυτό ακριβώς βγήκαν τα Πλήθη χθες να φωνάξουν όχι στο Σύνταγμα, όπως νομίζουν οι πολλοί-αλλά στους αθηναϊκούς δρόμους.
Εκεί δλδ που σκοπίμως (ΙΜΗΟ) εγκλωβίστηκαν και σβήστηκαν από τα τηλεοπτικα πλάνα-γιατι δεν χωρούσαν δίπλα στους κάφρους που τα σπάγανε.
Εξαφανιστηκαν: ο αριθμός, η συνθεση τους, τα βλέμματα τους δεν παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική πραγματικότητα.
Ο φακός ειχε να καλύψει τα επεισόδια, τις ζημιές, τη διατάραξη της Τάξης από τις θλιβερές, καταδικαστέες εξαιρέσεις-όχι τον κανόνα.

Πρόσφατα, άκουγα μια συνέντευξη ενός συμπαθούς σε μένα γνωστού οικονομολόγου, που ορθά υποστηριζε ότι "οι Ελληνες, όπως όλοι οι Λαοί έχουν ίσως τους Ηγέτες που τους αξίζουν. Σίγουρα όμως δεν έχουν τους δημοσιογράφους που τους πρέπει".

Η κάλυψη της οριακής αυτής κατάστασης δεν αποτελεί εξαίρεση: 'ανεύθυνοι και αστείοι' όσοι τυχόν δεν συμμερίζονται τα σενάρια της κατάρρευσης που θα προέκυπτε αν δεν 'εξασφαλιζόταν η σωτηρία της χώρας'. Γραφικοί, οπορτουνιστές και ασόβαροι όσοι τόλμησαν να διατυπώσουν διαφορετική από την κυρίαρχη άποψη, από αυτη που πρεσβευει το κυριαρχο πολιτικο-δημοσιογραφικό μπλοκ που θα μπορούσε να αποκληθεί Κόμμα του Μνημονίου.

Λοιδωρίες, χλευασμοί και λεκτικές ροχάλες για τους 'μικρόνοες' που αντέδρασαν σε ένα Σχέδιο που ΟΛΟΙ αποδέχονται πως δεν είναι βιώσιμο-στο βωμό μιας ακόμη 'δόσης'.

Οπαδοί της 'Ελλάδας της Δραχμής' κατά τον ρέκτη Αντιπρόεδρο και Υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης, όλοι όσοι διανοούνται να συζητούν ΚΑΝ άλλη εκδοχή από αυτή που με ισχυρή πλειοψηφία ψηφίστηκε χθες.
Όχι κύριε! Δεν είμαι θιασώτης της επιστροφής στη δραχμή-αλλά αντιλαμβάνομαι μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες μου πως αυτό που ψηφίστηκε χθες δεν ήταν "μια ακόμη σκληρή επιλογή".
Η υποχωρητικότητα και η συναίνεση αποτελούν αρετές, ο ενδοτισμός χωρίς όρια ΔΕΝ είναι λύση.
Με 18% συρρίκνωση του ΑΕΠ σε λιγότερο από 18 μήνες, με επίσημη ανεργία που καταγράφει απάνω από 4.000 ανέργους για κάθε μέρα του περασμένου Νοέμβρη, με φόρους επί φόρων "επί δικαίων (αλλά όχι) ΚΑΙ αδίκων", με ένα κράτος που καταρρέει-όταν ακριβώς υιοθετησε τις 'πολιτικές' σας το 'Σχέδιο' αυτό ήταν οριστικοποίηση ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Και ασφαλώς δεν πρόκειται για διαμάχη ανάμεσα σε 'μεταρρυθμίσεις' και σε 'αδράνειες'.
Αλλά στην εκούσια, βασανιστική αυτοχειρία με πρόσχημα/επιχείρημα πως "αλλη λύση δεν υπάρχει".
Δεν είμαι υποστηρικτής 'ηρωικών λύσεων', ούτε δραματικών εξόδων-αλλά καταλαβαίνω [μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες μου], πως ΑΥΤΟ το Σχέδιο δεν μπορούσε/δεν έπρεπε να περάσει. Όπως ορθά παρατηρούσε προχθές ο Βαρουφάκης,
"Το ερώτημα δεν είναι αν θα συμφωνηθεί η νέα δανειακή σύμβαση Ελλάδας-τρόικας. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν (κι όχι εάν) δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί η αποτυχία της."
Γιαυτό κατέβηκα και εγώ στο δρόμο.
Για να διαδηλώσω, όχι ασφαλώς σπάζοντας και ρημάζοντας, αλλά για να καταγραφεί η παρουσία μου, να ακουστεί ο ψίθυρος της φωνής μου. Για να δω τον εαυτό μου-μιας και την ψήφο μου δεν μου επιτρέπουν να την ασκήσω.
Στο δρόμο χθες βράδυ δεν ήμασταν αλήτες, βάνδαλοι, μπαχαλάκηδες, πυρομανείς και χουλιγκάνοι των γηπέδων - ήμασταν πάνω από 200.000 άνθρωποι.
Πλήθος μεγάλο και σχετικά αυτόβουλο.
Στις 18.00 που ξεκίνησα να κατεβαίνω από τη βόρεια είσοδο της πόλης προς την καρδιά της, είχα δίπλα μου κόσμο πολύ. Γυναίκες, άνδρες, παιδιά.
Για τις επόμενες ώρες -πριν ξεκινήσει η διαδικασία -συνειδητής- διάλυσης της μεγάλης μάζας των διαδηλωτών έβλεπα γύρω μου όλες τις ηλικίες. Γιαγιάδες, παπούδες, μεροκαματιαρηδες του μόχθου, καλοντυμένες κυρίες και μεσόκοπους άνδρες, που -εμφανώς- δεν είχαν εμπειρία διαδηλώσεων. ΔΕΝ ήσαν οι συνήθεις οργανωμένοι.

Οι μάσκες και τα μαλοξ στο πρόσωπο, ενδείξεις 'εμπειρίας' για τους προσερχόμενους μεχρι τις 8.30-9.00 ήταν σχετικά λίγα.

Ο κόσμος δεν μιλούσε πολύ. Που και που μόνο απευθυνόταν κάποιος στα παρατεταγμένα ΜΑΤ για να τους ρωτήσει 'αν έχουν οικογένειες που υποφέρουν και πως νιώθουν απέναντι στην κοινωνία'.

Τα πρώτα συνθηματα 'μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι', τα οποία, ωστόσο, ΔΕΝ υιοθετηθηκαν από το πλήθος, ΔΕΝ δονούσαν την ατμόσφαιρα, ξεκίνησαν ως αντιδράσεις στην απρόκλητη ρίψη χημικών μπροστά στη Βουλή. Στο μπλοκ με Γλέζο, Μίκη και λοιπά παπούδια.

ΔΕΝ καλοβλέπω τις πολιτικές πρωτοβουλίες των 'θαλερών εφήβων', ούτε τα όσα σκαρώνουνε κατα καιρούς-αλλά το να ξεκινάς να ρίχνεις οβίδες κρότου-λάμψης στους πρώτους συγκεντρωμένους έξω από το Κοινοβούλιο από νωρίς, ΔΕΝ ήταν τυχαίο. Και ασφαλώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί 'ελλειψη σχεδιασμού της αστυνομίας', όπως τα Δελτία πεισματικά προεβαλαν.

Περπατήσαμε πολύ.

Και αλλάξαμε πολλά σημεία. Κοντοσταθήκαμε, αφουγκραστηκαμε τον κόσμο, μυρισαμε την ατμόσφαιρα. Οργή, πίκρα, θυμός, θλίψη, απογοήτευση, άδεια βλέμματα, αγανάκτηση.

Ανεργοι. Ανεργοι πολλοί και ακόμη περισσότεροι που περιμένουν να χάσουν όσα έχουν. Άνθρωποι με αγωνία στα μάτια & ρυτίδες στο πρόσωπο.
Μετά ξεκίνησαν οι βανδαλισμοί, ο πετροπόλεμος και η ρίψη χημικών [αυτη που θα αποφευγονταν σύμφωνα με ανακοινωσεις της Αστυνομίας], κλιμακώθηκαν.
Οι μεσαίες και οι μεγάλες ηλικίες-όσο και αν το ήθελαν, και το ηθελαν πολύ (!), (εξ)αναγκάστηκαν κουνώντας τα κεφάλια να φύγουν. Τα θρασίμια, οι κοινωνικά κατακάθια και η οργανωμένη τσογλαναρία είχαν κανει καλα τη δουλεια τους. Και η Αστυνομία με τους ασφαλίτες-πόσοι να ήταν άραγε μέσα στο πλήθος (;), επίσης.
"Κάηκε, [λέει], η πόλη". Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ 'αιφνιδιασμένος' μας μιλαει στα καναλια για 'οργανωμένο σχέδιο'. 'Ελα, ρε..!
Χιλιαδες ένστολοι (δεν τους αποκαλώ 'μπάτσους', όπως πια είναι η πρωτη λέξη που μου ανεβαινει στο στόμα..) παραταγμένοι στις εξόδους της πόλης. 500-1000 κάφροι να πρωταγωνιστούν στις καταστροφές ανεμπόδοστοι και διάφοροι απο πίσω να πλιατσικολογούν. "Οι χρήσιμοι ηλίθιοι" για να 'χουμε να λέμε.
Επιχειρησιακά, αυτο το τοπίο της φωτιάς που συνέβη, και το λέω μετα λόγου γνώσης περπατωντας μέσα σε 'μέτωπα της σύγκρουσης' ήταν αναμενόμενο, αν όχι προδιαγεγραμμένο από τις τακτικές της Αστυνομίας. Ανοιγαν σαν βενταλια, προσπαθουσαν να διασπασουν το πλήθος και να το κατακερματίσουν. Γιατί άραγε..; ;). Ηθελε κανεις τα επεισόδια ή απλώς οι Αρχές δεν ήταν επαρκως ενημερωμένες..;; 8)

Και βλέπω απόψε τα καθήκια των 20.00 να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα καμμένα κτιρια, και τις 'ανυπολόγιστες καταστροφές'. Εικόνες και πλάνα. Για την ταμπακέρα όμως, κουβέντα..

Διεκδικώ αταλάντευτα την επιβολή ενός Κράτους Δικαίου-η χύδην Εξουσία στην Επικράτεια δεν αποτελει σχήμα Κρατους και δεν διέπεται από το Δίκαιο.

Αν όλο αυτό δεν είναι προβοκάτσια στη διαχείριση του, απορώ ειλικρινά για το τι μπορεί να είναι..

Υποκριτές & φαρισαίοι της συμφοράς που 'καταπίνουν την κάμηλο & δυιλίζουν τον κωνωπα'. Μίσθαρνα όργανα ή εμμονικοί οσφυοκάμπτες, που προσπαθούν να καθοδηγήσουν το φρόνημα των ανθρώπων που κατοικούν στη ρημαγμένη χώρα.

Αποπροσανατολίζουν τους πολίτες (που τους θέλουν παθητικούς θεατές) και διαμορφώνουν δομές αφήγησης για το τι αξιζει να συζητηθει στη συγκυρία.

Οτιδηποτε έξω από την agenda τους, απλώς δεν υπάρχει.

Πολιτικά κόμματα> αυτιστικά σπαράγματα μιας άλλης εποχής που παλευουν με καθε μεσο για την επιβιωση τους.

Τους δείχνεις το δάσος του ολέθρου που επελαύνει και αυτοί θωρούν τα καμένα κτίρια και τα μπετά..

Ένα κεράκι για το Αττικόν και ένα ρεσώ για το παραπέρα κτίριο.
Δεν είμαι αναίσθητος, ούτε αδιάφορος. Συνηγορώ στο να χώσουν στο πιο βαθύ μπουντρούμι, όσους τσιμπήσουν να πυρπολούν & να λεηλατούν.
Καταλαβαινω, ωστόσο, πως αυτό είναι επιφαινόμενο - ΔΕΝ είναι το πρόβλημα.

Μνημόσυνα για τους νεκρούς-όταν δεν υπάρχει μνεία στους ζωντανούς > που πεθαίνουν.

Για το 1.000.000+ ανέργους που σε χρόνο dt θα γίνουν 1.500.000, δεν διάβασα αυτες τις ημέρες πολλά εδώ μέσα. Για την κοινωνία που βογκάει-στο περιθώριο.

Εκεί που χρειάζεται να αφουγκραστείς για να την ακούσεις.

Για τα μαγαζιά που κλείνουν. Αλήθεια, γιατι σε καθεστώς ελευθερης αγοράς , είπαμε, μπαίνει πλαφόν στο μισθολόγιο των ιδιωτικών υπαλλήλων..;

Για την εθνική κυριαρχία που κατάντησε πατσαβούρα.

Για το ρόγχο που ακούς στις γειτονιές να δυναμώνει.

Για την ανασφάλεια που έχει καταστεί το κυρίαρχο νόμισμα συναλλαγής.

Για τη ρευστότητα που περιβάλλει τα πάντα και ροκανίζει τις ζωές χωρίς αύριο. .

Για την κατάρρευση με γδούπο κάθε εμπιστοσύνης σε ανθρώπους-σε θεσμούς-και σε ιδέες.

Για τους αστέγους που πολλαπλασιάζονται, για το τσουνάμι που σαρώνει τα πάντα. Για όλα τούτα δεν ακούω κουβέντα Το Μέλλον είναι ήδη εδώ και κάποιοι ξέγνοιαστα και με την αλαζονεία 1000 πιθήκων μας δίνουν μαθήματα αστικού καθωσπρεπισμού και 'ορθολογικού πολιτικού πράττειν'.

(from Angelos Vlachos, 14.2.2012)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τον Οκτώβριο του 1940, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μπεί στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων του Μουσολίνι στην Ήπειρο.
Ο Χίτλερ, για να σώσει τον Μουσολίνι από μία ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από την κατοχή τους. Σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα-άμεσο αποτέλεσμα της Γερμανικής λεηλασίας.Ο Μουσολίνι παραπονέθηκε στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Τσιάνο,«Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους».
Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα όχι μόνο υπέρογκες δαπάνες κατοχής, αλλά και ένα αναγκαστικό δάνειο (κατοχικό δάνειο) ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολλαρίων.
Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πλήρωσει αυτό το χρέος και είχε δώσει οδηγίες να αρχίσει η διαδικασία πληρωμής του.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελληνικής απαίτησης 14,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα το μερίδιο της από το κατοχικό δάνειο.
Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία το 1956 και στην Γιουγκοσλαβία το 1971. Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995.
Παρά ταύτα,η Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. Το 1964, ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε την πληρωμή του δανείου μετά την ενωποίηση της Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε το 1990.
Ενδεικτικό της σημερινής αξίας των Γερμανικών υποχρώσεων προς στην Ελλάδα είναι το ακόλουθο: εάν χρησιμοποιηθεί σαν τόκος ο μέσος τόκος των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ από το 1944 μεχρι το 2010, που είναι περίπου 6%, η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163,8 δισεκατομμύρια δολάρια και αυτή των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στις 2 Ιουλίου 2011, ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 575 δισεκατομμύρια δολάρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011).
Ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr. Albrecht Ritschl συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μία περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2011, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Der Spiegel, June 21, 2011, guardian.co.uk, June 21, 2011).

Οι Γερμανοί δεν άρπαξαν από τούς Έλληνες μόνο «ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους».
Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της.
Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών.
Οι Γερμανοί δολοφόνησαν τούς κατοίκους 89 Ελληνικών πόλεων και χωριών, έκαψαν περισότερα από 1700 χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια, και λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς.

Ζητούμε από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών.

System Kohl

In late 1999, it was discovered that the German Christian Democratic Union (CDU) political party had accepted illegal donations while under the control of Chancellor Helmut Kohl in the 1990s. This issue had been ongoing since 1995, but little progress had been made until the rival SPD initiated its own investigation in October 1999.

On 5 November 1999, the Augsburg prosecutor's office arrested former CDU treasurer Walther Leisler Kiep on charges of tax evasion in connection with a large donation to the CDU by arms dealer Karlheinz Schreiber in 1991.

Although Kohl initially denied knowledge of the donation or Kiep's actions, he was forced to admit by 30 November that the CDU used a network of secret bank accounts to conceal contributions, and in a December television interview Kohl admitted to have illegally accepted several million DM, though he did not name the donors. On 18 January, Kohl resigned his post as honorary chairman of the CDU.

After differing accounts of the whereabouts of Karlheinz Schreiber's DM 100,000 donation from current party chief Wolfgang Schäuble and treasurer Brigitte Baumeister, both were forced to step down. Schäuble's successor as party chief was Angela Merkel, the current chancellor.

In the following investigations it was determined that the CDU possessed numerous "shadow accounts", including among other things a Swiss slush fund code-named "Norfolk". These accounts were not listed in the CDU's reports and were obviously used to mask illegal donations to the party. This practice became known as "System Kohl". Kohl, however, never proved that the funds had been used privately to bribe officials.

Since such "shadow accounts" violated the party spending laws, Bundestag President Wolfgang Thierse stopped disbursement of public campaign-finance money to the CDU.

The affair became even more explosive when it was revealed that Kiep had accepted a donation in excess of 1.3 million marks from Schreiber on 26 August 1991.

As consequences of this affair an investigative commission was established and the campaign finance laws tightened to ensure greater transparency. Even today, however, much is still unknown about the extent of this affair. A destruction of documents at the end of the Kohl government in 1998 is alleged to be responsible for this gap in the record (German Wikipedia: Bundeslöschtage)